Zoals een zeeman onvermijdelijk zijn thuishaven weer eens opzoekt, zo keek ik uit naar een bezoek aan de Urft. Daar was het immers dat ik dertig jaar geleden voor het eerst een lijn wierp op een Eifelrivier.
Pas na vier dagen mokken en zeuren had de pensionhouder het door, natuurlijk kon hij regelen dat ik een dagje mocht vissen. De eigenaar van het water was immers een vriend van hem. Een telefoontje bleek voldoende om een langdurig verlangen te vervullen.
Die koele ochtend in juni zal ik niet snel vergeten. Als beginnend vliegvisser en dus als een vat vol twijfel, stond ik keurig met twee hengels te wachten op mijn gastheer voor die dag. Mijn Bruce & Walker, aftma 5 in de linker hand en in de rechter een spinhengel. Voor die laatste hengel schaamde ik mij een beetje, maar de vier verloren visdagen wilde ik zo snel mogelijk doen vergeten met het vangen van een forel. En, eerlijk is eerlijk, met een spinhengel kon ik toentertijd toch beduidend beter uit de voeten. Mijn gastheer maalde er niet om, hij viste alleen met wormen. Een korte uitleg van het traject volgde. Ik mocht beginnen onder het stuwtje in het dorp en de rivier volgen tot daar waar het militaire terrein begon, twee kilometer stroomafwaarts. De visstand bestond hoofdzakelijk uit bruine forel, maar allerlei witvis zwom er ook rond. Evenals snoek en baars. Mocht ik zo’n moordenaar vangen dan kon ik die achter mij in de struiken deponeren. En een forel voor het avondmaal versmaadde hij ook niet.
weerhaakloos
Samen liepen we naar het genoemde stuwtje. Omzichtig sloop ik naar de waterkant, kneep voor het fatsoen de weerhaken van de spinner plat en wierp nog een blik achterom naar mijn gastheer. Mijn als geste bedoelde handeling maakte duidelijk geen indruk. De eerste worp leverde meteen een dansende forel op, evenals de tweede. Met de derde forel, formaat avondmaal, in de hand zocht ik met een koortsig hoofd naar zijn rechtmatige eigenaar. Die was verdwenen, en met een zucht van verlichting liet ik de forel weer terugglijden in het heldere water.
Die dag viste ik verder met de vliegenhengel. Op de klassieke wijze weliswaar, een Alexandra schuin stroomafwaarts gevist. Het verdient misschien niet de schoonheidsprijs, maar deze manier is wel uiterst effectief. Een ongekend aantal aanbeten volgde waardoor ik het einde van het traject die dag nooit bereikt heb.
oostvoornse maatjes
Het is een warme zondagochtend in juli, wanneer ik met mijn vismaat aan de onderzijde van het traject het water in stap. Samen zijn we goed voor meer dan veertig jaar vliegviservaring en met mijn eerste kennismaking nog in mijn achterhoofd zijn de verwachtingen hoog gespannen. De rivier is hier ongeveer twintig meter breed, breed genoeg om naast elkaar staand ieder een oever te bevissen. Het water ligt er hier een beetje kaal bij, een enkele elzenstruik biedt summier schaduw tegen de onbarmhartige zon. Zwijgend vissen we de nimf. De vangsten vallen een beetje tegen. Na een paar honderd meter tellen we beiden niet meer dan een handvol forelletjes en een enkel vlagzalmpje. Aan de waterkwaliteit lijkt het niet te liggen, het is helder, stroomt fel over de stenen bodem en is ondanks de zon redelijk koel. Ook de volop aanwezige insecten vormen geen reden voor het uitblijven van de vis. Sedges, diverse soorten eendagsvliegen, een enkele verlate meivlieg, zelfs steenvliegen zien we. Bij de eerste huizen nemen de vangsten toe. Eerst alleen in de oeverzones, tussen de beschutting van de grote rotsblokken, daarna ook in het open water. Het formaat valt nu allesbehalve tegen. Menig dertig-plusser laat zich bewonderen. Aan de rand van het dorp neemt de overbegroeiing toe. Ook de bodemstructuur verandert. Geen kiezel, maar grote stenen platen, met daartussen scherpe en diepe geulen. Meer dan voldoende schuilplaatsen voor de vis. Mijn vismaat weet mij minstens een half uur van het vissen af te houden door achtereen zeer forse regenboogforellen te vangen. Van een formaat dat op het Oostvoornse Meer niet zou misstaan. Als klapper vangt hij een vlagzalm die de magische vijftig centimeter nadert.
Ik ontvlucht mijn taak als fotograaf even en raak in gesprek met de controleur. Vol gloed vertelt hij over de inspanningen die de vereniging verricht voor het op peil houden van de visstand. En over het drama dat aalscholver heet. Verleden jaar herfst werd de rivier geplunderd door een forse groep van die vogels. Het dorp durfden ze gelukkig niet in. Dat verklaart de tegenvallende vangsten aan het begin van de dag. Sinds tien jaar bezit de vereniging de visrechten. Dagvergunningen zijn verkrijgbaar, zij het mondjesmaat. Waden is in de eerste maanden van het seizoen niet toegestaan, dit om de afgezette eitjes van de vlagzalm te beschermen. Stroomopwaarts vissen is niet gewenst, en het gebruik van beetverklikkers is verboden.
gemünd revisited
Deze middag lijkt een herhaling van die gedenkwaardige dag, twintig jaar geleden. De vangsten zijn verheugend groot, de vis in uitstekende conditie. Wel is het aandeel regenbogen naar mijn gevoel te groot, maar een kniesoor die daar op let. En weer lukt het me niet het gehele traject te bevissen. Tegen de avond sla ik een groot uitnodigend stuk van de rivier over en loop richting stuw. Op een richel balancerend maak ik een rolworp. Nog voordat de nimf op diepte is, strekt de leader zich. En weer danst een bruine forel over het wateroppervlak. Even denk ik terug aan mijn toenmalige gastheer wanneer ik het kloppen van het hart van de forel in mijn hand voel, maar ook ditmaal glijdt de vis terug in het vrije water. Gemund revisited.
Bovenstaand verslag is eerder verschenen in het (uitverkochte) boek ‘Vliegvissen in de Eifel’. In die tijd was het traject beperkt tot de Urft vanaf het stuwtje in het dorp tot aan de ingang van het militaire terrein. Sinds enige jaren is het traject uitgebreid met het laatste deel van de Olef. Heb je ervaring met dit nieuwe deel, schroom niet ons te mailen. Respecteer wel het kleine ‘Schongebiet’ in het dorp. De informatie hieronder is up-to-date.
Informatie
rivier: Urft
plaats: Gemünd
lengte traject: 3,5 kilometer
gemiddelde diepte: 0,5 tot 2 meter
gemiddelde breedte: 15 – 35 meter
type water
Onderste deel traject tragere delen, bovenste deel snel stromend, harde bodem bestaande uit grote stenen en platen.
oeverbegroeiing
Deel traject buiten het dorp matig begroeid, binnen het dorp omzoomd door bomen.
visbezetting
Bruine forel, regenboog forel, vlagzalm.
vergunningen verkoopadres
Malergeschäft Schorn
Kölnerstr. 14
53937 Schleiden
tel: 0049 (0) 2444 2736
National-Tor Gemünd, Nordeifel Tourismus
Kurhausstr. 5
53937 Schleiden
tel: 0049 (0)2444 2011
vergunningen prijs
€ 25,00 euro Er geldt een beperking van twee dagvergunningen voor gasten.
voorwaarden
Lees de vergunning aandachtig! Niet waden in het voorjaar, beetverklikkers verboden, geen streamers, minimaal twee overnachtingen in Gemünd.
seizoen
1 mei – 19 oktober. Om de rivier te laten herstellen van de overstromingen van 2021 is het seizoen voor 2022 gehalveerd tot 1 juli – 19 oktober.
overnachtingen
Voor info over hotels en pensions in en rond Gemünd kun je terecht bij:
Touristik Schleidener Tal
Haus des Gastes
Kurhausstr 6
53937 Schleiden (Gemünd)
telefoon 0049 (0) 2444 2011
fax 0049 (0) 2444 1641
www.schleiden.de/sv_schleiden/Tourismus