Thomas Rameil, de eigenaar van Sauerländer – Anglerglück, wijst naar een foto op het prikbord. Vol verbazing staar ik naar een forel van dik over de 70 centimeter lengte. “Die komt die uit de Lenne. En zij is teruggezet, want ze zat vol met kuit.” Ik knik goedkeurend en hoopvol. “Maar ja, twee weken later is ze weer gevangen en meegenomen. Zo gaat dat.”

De stemming is gezet. Welzeker heeft de beek veel vis, maar of ik ze zal vangen hangt helemaal van mij af. Een tip wil Rameil nog wel geven: let op de paden die naar de rivier leiden. Want daar kan de auto dicht bij het water komen om de forel uit te zetten. “Het traject begint daar waar de hoogspanningsleidingen over de rivier gaan. En eindigt bij die stapel houtblokken.” Ik volg het wijds gebaar, maar kan de houtblokken niet zien. “Ach, het luistert niet zo nauw, kijk maar waar je uitkomt.” Op een bonnetje wordt € 30,- geschreven en een snelle handtekening bezegelt dit officiële document. Ik mag een dag lang vliegvissen in de Lenne bij Gleierbrück.

De hoogspanningsleidingen zijn snel gevonden, maar ik heb moeite om aan het water te komen. Ik heb überhaupt moeite de rivier te vinden, want tot mijn grote verbazing is de Lenne hier amper 4 meter breed. Staande op een grote steen kan ik met mijn korte splitcane hengel bijkans de overkant van het water raken. Het water is glashelder en wringt zich tussen grote stenen en rotsen door. Ik vrees een zware, warme dag met klim- en klauterpartijen en tot overmaat van ramp verdwijnen de eerste vier worpen in het struikgewas. Al struikelend zoek ik de verdwenen nimf op en zie scholen jonge forel voor mij uit zwemmen. Ik volg de vissen en zie in een kleine pool achter twee grote stenen iets geels in het water zwemmen. Ik geloof mijn ogen niet, maar met de karpers uit het traject Altena in gedachte verbaas ik mij aan de andere kant ook weer niet. Waarschijnlijk heeft iemand zijn goudvissenkom geleegd in de beek. Uit nieuwsgierigheid maak ik een voorzichtig worpje in de richting van het goud en krijg meteen een aanbeet die ik faliekant mis. Het goud is natuurlijk ook verdwenen. Dan maar weer verder. Bij de derde worp volgt wederom een aanbeet. De dril is niet al te spectaculair maar wel veelkleurig. De goudvis blijkt een goudforel te zijn.

Al snel wordt de beek beter begaanbaar en breder. Hier stroomt het water langzamer en is het deels overdekt door bomen. Het lijkt een kraamkamer voor forel, want de een na de ander grijpt mijn nimf. Slechts een enkele vis heeft een fatsoenlijk formaat, het merendeel is handgroot. Zelfs riviergrondels en elritsen laten de nimf niet ongemoeid.

Als ik de kraamkamer achter mij laat, stuit ik na een stroomversnelling op een stuw. Het water onder de stuw is breed en helder en levert naar verwachting enkele vissen op, waaronder een paar fraaie regenbogen en bruine forellen. Boven de stuw verandert de Lenne compleet van karakter. De oorzaak daarvan is een sluisje dat een groot deel van het water afvoert in een kanaaltje. De pool boven de stuw is diep en onoverzichtelijk door een omgevallen boom en verspreid liggende takken. Zoals te verwachten is de bodem hier zacht door een dikke sliblaag. Loop je nu de bocht om, dan kom je terecht op een zeer lange pool waar het lijkt dat het water stilstaat. Ook deze pool is diep en omzoomd door bomen. Voor de rechtshandige vliegvisser die ik ben, is het lastig om dit stuk water vanaf de rechteroever aan te werpen. Daarom sla ik het geheel over en beloof mezelf later op de dag hier terug te keren om het geheel stroomafwaarts te bevissen.

Na pakweg honderd meter wordt het water ondieper en stroomt het sneller. Hier komen diverse afvoeren in de Lenne uit, die het overtollige, voedselrijke water van een viskwekerij lozen. Een van die afvoeren heeft de vorm van een beekje. Het hoeft natuurlijk geen betoog dat je dergelijke plekken nooit moet overslaan. Ook ik vang hier al wadend de nodige regenbogen.

wikken en wegen
De beek behoudt het ritme van pools afgewisseld door stroomversnellingen tot aan de brug waarover de toegangsweg naar de forelvijvers van Sauerländer – Anglerglück loopt. Hier ben ik halverwege het parcours en besluit ik de auto op te halen. Eenmaal terug slaat het weer om. De zon verdwijnt achter een dik wolkendek en het wordt drukkend warm. Ik vrees voor een aankomend onweer en twijfel om verder te gaan. Voor de zekerheid wissel ik mijn fleecevest in voor een dun regenjasje en stap op goed geluk boven de brug de beek in. Tot mijn grote verbazing stuit ik hier op een Duitse vliegvisser die druk in de weer is om zijn lijn weer op orde te krijgen. Hij vist stroomafwaarts en op mijn vraag of het bovenste deel van het traject de moeite waard is, antwoordt hij bevestigend. Mijn twijfel om het vissen voort te zetten neemt met sprongen toe. Het naderende onweer en de wetenschap dat iemand mij voorgegaan is in deze toch niet al te brede beek, maakt het allemaal niet aantrekkelijker. Maar als bij de eerste de beste stroomversnelling een mooie regenboogforel mijn hengel in een ferme bocht trekt, ben ik alle bezwaren vergeten. Gelukkig maar. Want het traject boven de brug is afwisselend, fraai en vooral visrijk. De moeilijkheidsgraad valt reuze mee, hoewel een groot deel van het water overgroeid is.

Na twee lange bochten wordt het water angstvallig diep. Als ik via het weiland dit diepe stuk passeer, hoor ik het gerommel van het naderende onweer. Op datzelfde moment zie ik in een rustig stuk van de beek een kapitale forel staan. Ik wik en weeg mijn kansen, maar dan barst het wolkendek open en word ik alsnog verrast door de zware bui.

Terug bij de auto wacht ik tot de bui overtrekt. Het loopt tegen het eind van de dag en wanneer de zon weer doorbreekt, herinner ik mij het voornemen om de lange pool boven de stuw te bevissen. Ik wissel mijn splitcane in voor de langere Hardy en vervang de nimf door een zwarte woolly bugger. Bij het eerdergenoemde instromende beekje stap ik het water in en werp de vlieg stroomafwaarts. Het is een monotone visserij: schuin naar de overkant werpen, lijn opwaarts menden, vlieg even laten zinken, de lijn laten swingen en wanneer de snelheid van de voortgetrokken vlieg afneemt het geheel rustig binnenstrippen. Twee stappen vooruit en weer een nieuwe worp. Gelukkig wordt dit monotone werpen met grote regelmaat onderbroken door mooie vissen. Puntgave regenbogen en kleurrijke bruine forellen wisselen elkaar af. Één enkele keer kan mijn 18/00 dikke leaderpunt al dit geweld niet doorstaan en blijf ik achter met een triest stukje nylon.

aangenaam verrast
De Lenne heeft mij aangenaam verrast. Tijdens meerdere visdagen heb ik de rivier leren kennen als visrijk en met name het bovenste deel is een bezoek meer dan de moeite waard. Landschappelijk is er weinig op af te dingen, ook al stroomt deze rivier door een relatief dicht bevolkt gebied. Staande in het heldere water, met bomen en struiken als rugdekking en uitzicht op het middelgebergte van Sauerland is weinig te merken van die stedelijke bebouwing. Zelfs het menselijke ingrijpen in de loop van de rivier heeft zijn charme. Zo sta je in een brede rivier en even later verandert het geheel in een smalle beek, omdat een deel van het water via een kanaal wordt omgeleid. En word je verrast door de wetenschap dat het wel zeker goud is wat er blinkt.