Er zijn Nederlandse vliegvissers die met enig dédain spreken over de Kyll. Een moddersloot volgens de een, een vliegviskermis volgens de ander. Ook heb ik wel eens de term ‘stromende put and take’ gehoord. Maar hoe je het draait of keert, als Nederlandse vliegvisser mogen we blij zijn met de Kyll. Voor velen vormde deze rivier de eerste kennismaking met vliegvissen op stromend water. En waarschijnlijk zullen er nog velen volgen die op de parel van de Eifel hun eerste avonturen gaan beleven. Voor mij bleek het traject bij Fließem een nieuwe verrassing. Onderstaand verslag is opgeschreven na vijf visdagen een aantal jaren geleden. De beschrijvingen kloppen nog steeds, wel is een aantal data (verkoopadres en prijs vergunningen) in de tussentijd gewijzigd. Het overzicht onder aan de pagina is up-to-date.

De vriendelijke waardin van Gasthaus Barg overhandigt mij na betaling van € 10,- het gewilde papiertje en vraagt of ik al eerder op het Fließemer traject gevist heb. Zo nee, dan wil ze mij graag uitleggen hoe ik bij de rivier kan komen. Tot driemaal toe wijst ze geduldig op de kaart aan hoe ik moet rijden. Blij toe, want als ik uiteindelijk de smalle Possgraben op rij, ben ik al een paar keer tevergeefs gestrand op een naargeestig industrieterrein. De landweg is smal en duldt geen tegenliggers. Ik prijs mij gelukkig dat het nog vroeg is op deze zomerse zaterdag. Verkeer op de weg is er amper, zeker niet in deze afgelegen hoek van de Eifel. Wanneer ik eindelijk het tunneltje onder de snelweg gevonden heb, duikt de Possgraben steil het dal in. Na een paar haarspeldbochten loopt de weg dood bij de Obere Fließemer Mühle.

Als ik uitstap valt de stilte over mij heen. De oude watermolen doet dienst als clublokaal van de hengelsportvereniging, maar er is niemand aanwezig op dit vroege tijdstip. Gedreven door een gespannen nieuwsgierigheid loop ik tussen de twee gebouwtjes door in de richting vanwaar het ruisen van de rivier komt. Daar vind ik een fraaie stroomversnelling. Links daarvan strekt zich een enorme pool uit, die half overschaduwd wordt door eeuwenoude beuken die met hun takken ver over het water reiken. Het grasland glinstert in het verse ochtendlicht en strekt zich uitnodigend uit langs de rivier. De zon heeft moeite om over de heuvels heen het dal te verwarmen. Heel even wordt de stilte doorbroken door een plons en zie ik hoe een brede kring lui uitdeint over het spiegelgladde water. Als kind droomde ik van dergelijk water.

Niet veel later stap ik de rivier in en zoek mij een weg door de brede pool. Het water is tamelijk helder zodat ik de grote stenen die de bodem bedekken redelijk kan ontwijken. Toch heb ik moeite om overeind te blijven, de pool blijkt verrassend dieper te zijn dan op het eerste gezicht lijkt. Met een backhandcast werp ik de wooly bugger een meter voor de beuken in het water. Nog voordat ik een strip kan maken, zie ik de lijn schuin naar links wegschieten. De haak zetten is overbodig, een bruine forel zoekt zijn heil tussen de stenen onder de beuk, maar is niet bestand tegen de druk die ik met mijn 4X leader kan opvoeren. En even later kan ik de goudbruine vis in een handomdraai lossen van de weerhaakloze streamer.

Deze vis is de voorbode van een groot aantal bruine forellen die in de komende twee uur volgen. De strategie is telkens gelijk. Door de beuken achter mij ben ik gedwongen met een backcast te werpen. De streamer plaats ik zoveel mogelijk haaks op de overkant, liefst onder de overhangende takken, daar waar de schaduw volop aanwezig is. Even laten afzinken en dan met korte stripjes de streamer terugvissen. Meestal lok je daarmee de forel tussen de stenen en takken weg en volgt hij tot halverwege de rivier. Nog voordat hij buiten de schaduw komt, attaqueert hij de vlieg. Soms mist de vis hem volledig om dan meteen weer de achtervolging in te zetten. Een korte versnelling van de vlieg wil de razernij van de forel vaak nog eens opvoeren, waardoor hij alsnog onbezonnen toeslaat.

Na twee uur stap ik het water uit en loop ik stroomopwaarts langs de pool. Meer dan 500 meter lang is hij en vanaf de hoger gelegen oever heb ik een goed zicht op het heldere, ogenschijnlijk stilstaande water. Al lopend zie ik verbazend grote kopvoorns het water patrouilleren naar ingewaaid voedsel en nog grotere barbelen rustig en bedaard de bodem afgrazen. Zo nu en dan stijgt een forel naar een onzichtbaar insect. Na een korte stroomversnelling volgt weer een lange pool. Aan het eind daarvan maakt de rivier een bocht, gedwongen door de steile berghelling. Hier verandert de rivier van karakter. Smaller is ze en het verval is nu groter. Korte pools en versnellingen wisselen elkaar snel af. Omgevallen bomen veroorzaken diepe gaten. Ik vervang de tip van mijn leader door een stuk 14/00 fluorocarbon en knoop er een verzwaarde nimf aan. Zo vis ik de meest belovende stukjes water af: uiteindes van stroomversnellingen, diepere gaten, kleine pockets. Overal is er wel een vis te vangen, maar ditmaal is de diversiteit groter. En verschillen de formaten meer. Boventoon voert de bruine forel, maar ook een paar kleine vlagzalmen nemen de nimf gretig. Tot mijn grote verbazing peuter ik zelfs een ruisvoorn uit een van de stroomversnellingen.

natuurlijke diversiteit
Wie de Kyll voor een stromende sloot uitscheldt, wil ik graag eens uitnodigen voor een kort tripje naar het traject bij Fließem. Want hier toont de Kyll zich in al haar pracht en is het landschap ongekend mooi. Over de volle lengte van het traject is hier niets anders te vinden dan puur natuur, op de eerder genoemde molen en een snelwegbrug na. Hier heb je 6 kilometer het rijk alleen. En rijk is het. Rijk aan natuurschoon, ontmoetingen met reeën en zwijnen zijn kansrijk, roofvogels zoeken hun weg in de lucht, ijsvogels scheren over het water, de bloemenpracht is uitbundig en de frisse geur van springbalsemien werkt bijna hallucinerend. Dat alles omlijst door het middelgebergte van de Eifel, dat zwaar begroeid is met donkere, mysterieuze bossen.

Natuurlijk is de Kyll hier divers en hebben de lange trage pools de overhand. Sommigen daarvan zijn zelfs te diep om met een vliegenhengel te bevissen. Per slot van rekening is het vanaf hier naar de monding in de Moesel niet echt ver meer. Maar de rivier levert wel een mooi en uitgebreid vispalet: bruine forel heeft er de overhand, maar verder zwemt er ook veel barbeel en kopvoorn rond. Ook Fließem is druk bezocht door de aalscholvers en dat is te merken aan de visstand. Gehele jaarklassen van middenformaat zijn verdwenen, dat verklaart de aanwezigheid van extreem grote barbelen en kopvoorns. De vlagzalm delft hier het onderspit. Maar aan de terreur van de aalscholver lijkt een eind te komen. Vanaf winter 2010 mag er volop gejaagd worden op de zwarte brigade. Dat belooft veel voor de toekomst.

materiaal
Gezien de breedte van het water heeft een lange hengel de voorkeur. Met een drijvende lijn kun je op het merendeel van het traject aan de slag. Mocht het water hoog staan, dan biedt een zinkende polyleader uitkomst bij het vissen met een streamer. Tijdens mijn eerste kennismaking met het traject Fließem heb ik slechts twee vliegen gebruikt: een zwarte verzwaarde wooly bugger en een bruine goudkopnimf. Van die laatste gebruikte ik verschillende formaten en gewichten, afhankelijk van de diepte en de snelheid van het water.

Een waadpak is een absolute vereiste voor deze rivier en een waadstok is aan te bevelen. De pools zijn vaak verrassend diep en de grote stenen merk je pas veel te laat op. Een extra steuntje is daarbij welkom. Voor het waadpak prefereer ik een neopreen uitvoering. Die is in de zomermaanden wellicht te warm, maar de oevers zijn hoog en vaak bijkans onneembaar begroeid met hoefblad, brandnetels en bramenstruiken. Een dun ademend pak legt op dergelijk ruig terrein al snel het loodje.